Dit weekend las ik een artikel van de Britse neurowetenschapper Dean Burnett dat mensen proberen dingen te vermijden die negatieve emoties oproepen, maar dat negatieve emoties essentieel voor ons welzijn en het onderdrukken ervan slecht is voor ons brein. 

‘The dark side of the moon’ van Engelse band Pink Floyd (bestaat deze week 50 jaar en is over de 45 miljoen keer verkocht. Wow!) heeft deze vermijdingsdrang voor even weten te doorbreken.

Het album verkent thema's zoals angst, waanzin, verdriet, verlies en bevat veel symboliek en metaforen die ons onderbewustzijn kunnen aanspreken en ons kunnen helpen om diepere emoties en gevoelens te verkennen. De trage hartslag, het geluid van ademhaling, kan ons extra helpen om ons te verbinden met onze fysieke sensaties en levenskracht. Fans verwoordden dat het album hun eigen persoonlijke ervaringen weerspiegelt en (nog steeds) helpt om te gaan met moeilijke emoties en problemen in het leven. 

 ‘The dark side of the moon’ schijnt een van de grootste prestaties in de geschiedenis van de rockmuziek te zijn. Wat mij betreft ook, en niet alleen vanwege de muziek, maar ook, en dat klinkt wellicht pompeus, dat het de aarde een beetje beter heeft gemaakt.